Arkadaşlar iyi akşamlar dilerim hepinize, uzun zamandır yalnızım ve açıkcası bu durumdan zevkte alıyorum. Yeni işe başladım, güzel bir yerde amir olarak çalışıyorum, maaşım vs. Hepsi ortalamanın üstünde. Bütün akrabalarım "Hadi artık askerlikte bitti, çalışmayada başladın, yok mu birileri?" diye darlamaya başladı.

Deniyorum, yalnız kalmamayı deniyorum, birinin hayatına dahil olmayı veyahut birisini hayatıma dahil etmeyi deniyorum, ama bir türlü o gerekli son hamleyi yapamıyorum. Evet uzun süre baktığım oluyor, bana bakanlarda oluyor işim gereği çok rastgeliyor açıkçası, bunu iyi bir şeymiş gibi lanse etmiyorum, etmekte istemiyorum açıkçası. Uzun süreler konuştuğumda oluyor, ama iş biraz ciddiye bindiğinde ya karşı taraftan beklenmedik bir tepki alıyorum, yada ben kendimi geri çekiyorum.

Karşı taraftan aldığım beklenmedik tepkiler genellikle, hayallerimin hedeflerimin olduğunu ve bunları başarmak istediğimi söylediğimde alıyorum. Ama halbu ki biraz daha dinleseler ben bu hayallerimi ve hedeflerimi yanımda birisi varken başarmak istiyorum, sonradan birisi hayatıma dahil olsun istemiyorum. Bu söylediklerime olumlu tepki verenlerede şu şekilde yaklaşıyorum, içimden "Ya başaramazsam? Ya o insanın zamanını başaramadığım vaatler üzerinden boşa harcarsam veya daha kötüsü hali hazırda harcadıysam?"

Şuan iş olarak 10 yıllık bir iş planı yapmıştım kendime ve daha ilk adımı başaramadan 2.adımdan başladım ve iş konusunda bu beni daha da hırslandırdı. Ve daha da fazlasını istememe neden oldu, halbu ki daha yaşım 24, benimle aynı işi yapanlar veyahut yapmak isteyenler benim geldiğim konuma şanslılarsa 3-4 sene sonra anca gelebiliyorlar. Ama hem benim özgeçmişim, hem ingilizce bilmem, hemde fiziki ve mental olarak yeterlilik ve olgunluk göstermem bana bir kaç seviye birden atlattı.

Açıkçası uzun süredir sosyal medya kullanmıyorum eğer ki Reddit'i saymassak, sosyal medya kullanımını aşşağı yukarı 1.5 sene önce bıraktım, telefondan, bilgisayardan her yerden çıkış yaptım ve yüzüne dahi bakmıyorum ve girmiyorum. Ne instagram, ne facebook nede başka birşey. Ama bu durum beni iyice soyutladı ve kimseyle konuşmaz hale geldim. Açıkçası asosyal bir insan değilim, yüzümde çoğu zaman donuk bir ifade var ve bu da insanları büyük ihtimal beni beğenen olsa dahi uzaklaştıran en büyük faktörlerden biri oluyor.

Dediğim gibi, asosyal değilim rahatlıkla bildiğim herhangi bir konuda saatlerce tanımadığım insanlarla sohbet edebiliyorum ve bundan zevkte alıyorum, dışarıda tek başıma kahve içme, yemek yeme gibi alışkanlıklarım var ve bu durum hoşumada gidiyor. Daha önceki kız arkadaş veyahut flört, sevgili adını siz koyun, deneyimlerimden dolayı hep biraz bu olaylara temkinli yaklaşmama sebep oldu. Dışarıdan bütün arkadaşlarım, bende bir erkekte aranan bütün şeylerin bulunduğunu söylüyorlar genellikle, ortalama veyahut biraz üzerimde bir yüz çekiciliğim olduğunu düşünüyorum. Gayet bakımlıda bir erkeğim, ama dediğim gibi çoğu zaman yalnızlığımdan hoşlansamda bazen düşünüyorum, sevmek ve dahası sevilmek nasıl bir duygu çünkü daha öncesinde hiç tattığımı düşünmüyorum. Ve bu düşünceler aklıma hücum ettiği zamanda genellikle kendimi saatlerce peşi peşine sigara içerken buluyorum. Alkol kullanmayıda yine sosyal medyayla aynı zamanlarda bıraktım, sigarayı saymazsak uyku düzenide dahil olmak üzere gayet sağlıklı bir hayat yaşıyorum.

Normalde burçtur, faldır, tarottur, karottur hiç inanmam, ama arkadaşım sözde "medyum" olarak gel sana tarot bakalım dedi ve şunu söyledi, "istediğin hayallere ve hedeflere çok hızlı ve kısa sürede ulaşacaksın, ama yüzün çok zor gülecek ve güldüğündede kısa süreli gülecek, hayatına giren insanlardan çok fazla verim alamayacaksın ama uzun süreler sonrasında kendini yalnız hissetmeyeceksin." Koç burcu şöyle böyle diyerek anlatmaya başladı ve bir anda beni anlatmaya başladığını farkettim.

Açıkçası söylediği şeylerin %70'i %80'i çıkınca biraz da bu yüzden tedirgin oldum ve olmayada devam ediyorum.

Ama sürekli bir şeylerin eksik olduğu hissi bir türlü omuzlarımdan gitmiyor ve enseme sanki biri soğuk soğuk üflüyormuş gibi ürperiyorum. Sizlerden ricam bana akıl vermeniz değil, kaldı ki vermek isterseniz tabikide sevinirim, ama sizlerden ricam şu benimle aynı şeyleri yaşamış olanlar illahaki vardır, siz bu hissiyatın önüne nasıl geçtiniz veya üstesinden nasıl geldiniz?