"Bir gün İstanbul'daki bir pazar ziyaretinde bana duygu dolu güzel gözleriyle sevgi dolu duygularını amharca dile getiren annemin sözlerini anlayamadan gözlerim nemli dinledim. 'Neden Türkçe bilmiyor, neden annemiz Türkçe öğrenememiş, neden bu imkan annemize sağlanamamış?' dedim. Ama sonra düşündüm ve kendime sen, 'Neden biraz da olsa amharca öğrenip aynı vatanı paylaştığın şu anneye birkaç cümle kurmayı düşünmedin?' diyerek elbette kendimi sorguladım. Aynı şehri paylaştığım komşularımın, vatandaşlarımın dilini azıcık bile olsa bilmem gerekir diyerek amharca öğrenmeye gayret gösteriyorum"